هدف: تعیین وضعیت سروایمونولوژیک کودکان، ده سال پس از واکسیناسیون بر علیه عفونت هپاتیت B در دوران نوزادی و سنجش وجود خاطره ایمنی با تجویز دوزاژ مختلف واکسن یادآور به کسانی که ایمنی حفاظت بخش نداشته اند. روش کار: جمعیت مورد مطالعه از میان اولین سری کودکان واکسینه شده با واکسن هپاتیت B همگانی انتخاب شدند. نمونه سرمی جهت وجود و تیتراژ آنتی بادی ضدآنتی بادی s با روش الیزا (ELISA) و با استفاده از کیت HBs- Ab EIA-96 شرکت CA-U.S.A و Paramex labo diagnostic INC آزمایش شدند و کودکانی که تیتر آنتی بادی کمتر از 10 IU/L (کمتر از حد ایمنی بخش) داشتند، تحت تزریق دوزاژ متفاوت واکسن هپاتیت B قرار گرفتند. (gµ10عضلانی، gµ5عضلانی، gµ2.5داخل جلدی). 14-10 روز بعد، پاسخ سرولوژیک بدن مجددا با روش فوق اندازه گیری شد. تفاوت پاسخهای سرولوژیک افراد به دوزهای متفاوت با روش آماری x2 و T-test مورد مقایسه آماری قرار گرفتند. نتایج: کلا 453 کودک (211 دختر و 242 پسر) انتخاب و مورد بررسی قرار گرفتند. متوسط غلظت آنتی بادی ضد آنتی ژن s سرمی آنان 69/93±39/45 بود؛ 396 نفر از 453 مورد دارای آنتی بادی مثبت (بالاتر از 2 IU/L)، ولی فقط 58% آنان دارای آنتی بادی حفاظت بخش (بالاتر از( 10 IU/L بودند. 165 کودک با تیتر آنتی بادی کمتر از10 IU/L  و غلظت متوسط آنتی بادی 3.34±3.84 دوزاژ متفاوت واکسن یادآور در یافت کردند.87.2% (144 از 165نفر) آنان پاسخ ایمونولوژیک مناسب به صورت افزایش بیش از 4برابر تیتر آنتی بادی و یا تیتربالاتر از  10 IU/L یافتند. مقایسه متوسط غلظت آنتی بادی حاصل 163/84±153 با تیتر آنتی بادی قبل از واکسن یادآور(3.84 ± 3.34) تفاوت معنی داری را نشان می دهد(0.000=P) . دوزاژ بالاتر واکسن سبب پاسخ ایمنی بهتر (ایجاد تیتر آنتی بادی بالاتر) شده است. مقایسه غلظت متوسط آنتی بادی دوز gµ10با 105.61±166.76)gµ2.5 نسبت به 89.35±103.2)، (P=0.001) و تعداد افراد پاسخ نداده آنان 3 نفر از 54 نفر و 12 نفر از 56 نفر (P=0.011) تفاوت معنی داری داشتند. 21 نفر از 165 نفر (12.8%) که به دوز یادآور واکسن پاسخ مناسب نداده بودند، از نظر احتمال عفونت و آلودگی با ویروس هپاتیت B مورد بررسی مارکرهای عفونت( Anti HBc و( HbsAg قرار گرفتند. نتایج، در همه آنان منفی بود و نشانی از عفوت با ویروسهای فوق دیده نشد.نتیجه گیری: براساس نتایج حال از مطالعه فوق، واکسیناسیون با واکسن هپاتیت B در دوران نوزادی سبب ایجاد ایمنی درازمدت بیش از 10 سال، حتی بدون وجود آنتی بادی سرمی قابل اندازه گیری می گردد. تحریک خاطره ایمنی به دوزاژ آنتی ژنی واکسن بستگی دارد. تجویز واکسن یادآور تا شروع جوانی توصیه نمی گردد. بهتر است مطالعات با فاصله طولانی تری انجام شود. در صورت نیاز به تجویز واکسن یادآور، دوزاژ کم توصیه نمیشود.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

زمینه و هدف: با توجه به بستری موارد پورپورای ترومبوسیتوپنی ایدیوپاتیک (Idiopathic Thrombocytopenic Purpura) در اوایل شیرخوارگی در مرکز پزشکی کودکان تبریز مطالعه حاضر جهت بررسی نقش واکسیناسیون هپاتیت B در بروز آن انجام شده است.روش کار: پرونده بیماران زیر شش ماه مبتلا به پورپورا که از اوایل سال 1372 لغایت 1381 در مرکز پزشکی کودکان بستری شده بودند مورد مطالعه قرار گرفت. در مجموع تعداد 25 پرونده مربوط به شیرخوارانی بود که با توجه به علایم بالینی، شمارش گلبولی و آسپیراسیون مغز استخوانی و رد سایر علل در نهایت تشخیص ITP مسجل شده بود و از آنجا که واکسیناسیون هپاتیت B از سال 1372 در ایران جزو واکسیناسیون مصوب کشوری قرار گرفته است. لذا جهت مقایسه، پرونده شیرخواران مبتلا به ITP مربوط به سال 1361 لغایت 1371 نیز بررسی شدند.یافته ها: نتایج این بررسی نشان داد که بروز ITP در شیرخواران زیر 6 ماه در طی سال های 1372 لغایت 1381 نسبت به دهه قبل از واکسیناسیون هپاتیت B افزایش یافته و این اختلاف از نظر آماری معنی دار می باشد (p=0.0029).نتیجه گیری: اگر چه عدم توانایی در اندازه گیری آنتی بادی ها در کشور ایران و سایر جوامع از علل عدم اثبات ارتباط علتی بین واکسیناسیون هپاتیت B و بروز ITP است ولی بررسی دو مقطع زمانی در این مطالعه تقویت کننده نقش واکسیناسیون هپاتیت B در بروز ITP در شیرخواران می باشد.

سابقه و هدف: هپاتیت B یکی از معضلات بهداشتی کشور ما محسوب می شود و کارکنان بهداشتی درمانی به علت وفور این بیماری در کرمانشاه بیشتر در معرض آلودگی با ویروس هپاتیت B قرار دارند. هر چند معمولا در 90 درصد از افرادی که واکسینه شده اند، پاسخ ایمنی مشاهده می شود ولی میزان متغیر این پاسخ در نقاط مختلف کشور ایجاب کرد که به منظور ارزیابی میزان تاثیر واکسن در کرمانشاه این مطالعه در سال 1381 طراحی و اجرا گردد. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی مقطعی، روی تعداد 138 نفر از افرادی که قبلا علیه هپاتیت B نوع Heberbiovac HB واکسینه شده بودند و سابقه عفونت قبلی در آنها با منفی شدن تست HBC رد شده بود، انجام گرفت. نمونه ها به روش طبقه ای و متناسب با تعداد کارکنان 10 مرکز آموزشی درمانی کرمانشاه انتخاب شده و تحت آزمایش HBS-Ab به روش ELISA قرار گرفتند. نتایج به دست آمده بر حسب جنس، سن، وزن و ... با استفاده از آزمون های کای دو و دقیق فیشر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: از مجموع 138 نفر افراد مورد بررسی69.6 درصد (96 نفر) افرد به واکسن پاسخ مناسب داده و 30.4 درصد (42 نفر) پاسخ نداده بودند، 58 درصد افراد بالای 40 سال و 76.1 درصد افراد کمتر یا مساوی 40 سال نسبت به واکسن پاسخ مناسب داشتند که این اختلاف معنادار بود (p<0.05) جنسیت، وزن و زمان سپری شده از آخرین دوز واکسن و سابقه مصرف دخانیات در میزان پاسخ به واکسن تاثیری نداشتند.بحث: میزان پاسخ به واکسن در این مطالعه کمتر از مطالعات مشابه بود. به نحوی که بیش از30% افراد تحت مطالعه به واکسیناسیون، پاسخ مناسبی نداده و همچنان نسبت به عفونت با ویروس هپاتیت B حساس بودند، لذا توصیه می شود که در گروه های پر خطر، مانند کارکنان بهداشتی - درمانی، یک ماه پس از تزریق نوبت سوم واکسن، HBS-Ab مورد ارزیابی قرار گیرد و در صورت پاسخ نامناسب، واکسیناسیون تکرار شود. انجام مطالعات مشابه برای ارزیابی مقرون به صرف بودن واکسن و راه های ارتقای سطح پاسخ ایمنی در افراد در معرض خطر پیشنهاد می شود.

هدف از این مطالعه بررسی تاثیر واکسیناسیون هپاتیت B بر روی نتایج آزمایش آنتی ژن سطحی هپاتیت B در اهداکنندگان خون می باشد. در این مطالعه، 18 داوطلب مصون نشده، (10 مرد، 8 زن) که میانگین سنی شان بین (58-21) سال بود، یک دوز واکسن نوترکیب (Heberbiovac-HB) به میزان  20gµ به طور عضلانی دریافت نمودند. نمونه های خون کلیه داوطلبان قبل از تزریق اولین دوز واکسن (روز صفر) و سپس در روزهای 1، 3، 5، 7 بعد از واکسیناسیون جمع آوری شد، سپس آزمایش آنتی ژن سطحی هپاتیت B بر روی نمونه های سرم داوطلبان توسط شش نوع کیت (بهرینگ، ارگانون، دیاسورین، اکیوپار، تری نیتی و رادیم) انجام شد.در این مطالعه 7 نفر (39%) از 18 داوطلب نتایج مثبت HBsAg را نشان دادند، به طوری که تکرار آزمایش به روش Duplicate نیز آنرا تایید نمود. بیشترین موارد مثبت HBsAg در روز پنجم و هفتم با کیت تری نیتی حاصل شد. نتایج این بررسی نشان می دهد، افرادی که به تازگی واکسن هپاتیت B دریافت می کنند، ممکن است آزمایش HBsAg شان مثبت می گردد. لذا توصیه می گردد، حداقل 7 روز از اهدای خون اجتناب نمایند.

سابقه و هدف: واکسیناسیون از راههای موثر پیشگیری ابتلا به بیماری هپاتیت B می باشد. با توجه به اهمیت این امر در کودکان و دخالت فاکتورهای مختلف در اثربخشی واکسن هپاتیت B در صدد برآمدیم به تاثیر احتمالی وزن زمان تولد، در تولید Anti-HBS متعاقب واکسیناسیون رایج کشورمان، در اطفال کم وزن (LBW) در مقایسه با کودکان با وزن تولد طبیعی پی ببریم.مواد و روشها: این مطالعه تحلیلی بر روی 120 کودک زیر 7 سال مراجعه کننده به بیمارستان کودکان امیرکلا در طی سالهای 80-1379 انجام شد. این کودکان در دو گروه با وزن تولد کمتر از طبیعی یعنی مساوی یا کمتر از 2500 گرم (گروه (A و با وزن تولد طبیعی یعنی بیشتر از 2500 گرم (گروه (B قرار گرفتند. سطح خونی آنها از نظر HBCAb و HBSAb با روش الیزا و با استفاده از کیت Radim تعیین گردید. یافته ها: از مجموع کودکان مورد مطالعه، 40 کودک در گروه 25) A پسر و 15 دختر) و 80 کودک در گروه43) B  پسر و 35 دختر، 2 مورد از مطالعه خارج شده اند) قرار گرفتند. میانگین سنی در دو گروه تقریبا یکسان بود. سطح Anti-HBS در 36 نفر (90%) از گروه A در حد حفاظت کننده (Anti-HBS>10 mIu/mL) و در 4 مورد (10%) بقیه کمتراز این حد بوده است. در مقابل همه کودکان گروه B، Anti-HBS را در حد حفاظت کننده تولید کردند (P=0.012) ولی تفاوت تولید این آنتی بادی در گروه A در مقایسه با پاسخ مطلوب مورد انتظار در کودکان (95%) معنی دار نبوده است. میانگین تیتراژ Anti-HBS در گروه182.1±45.1 mIu/mL A  و در گروه 334.7±41.4 mIu/mL B بوده است (P=0.014).نتیجه گیری: حداقل Anti-HBS محافظت کننده لازم متعاقب واکسیناسیون در کودکان LBW، پایین تر از کودکان با وزن تولد طبیعی بوده است ولی به دلیل معنی دار نبودن تفاوت در تولید آنتی بادی محافظت کننده در گروه LBW، نسبت به پاسخ مطلوب، ادامه روند جاری واکسیناسیون کشوری در این گروه همانند کودکان با وزن تولد طبیعی توصیه می شود.

زمینه: نقص ایمنی در بیماران همودیالیزی و مبتلا به اورمی منجر به کاهش پاسخ آنتی بادی به واکسیناسیون بر علیه هپاتیت B می شود.هدف: مطالعه به منظور تعیین پاسخ آنتی بادی (unti-HBs) به واکسیناسیون هپاتیت B در بیماران همودیالیزی انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی به روش سرشماری بر روی بیماران همودیالیزی مرکز آموزشی درمانی بوعلی سینای قزوین در نیمه دوم سال 1378 انجام شد. پس از حذف بیماران HBs Ag مثبت و بیمارانی که واکسن دریافت نکرده بودند، جمعیت نهایی از 70 نفر به 63 نفر کاهش یافت. نمونه سرم بیماران به روش الیزا آزمایش شد.یافته ها: سطح آنتی بادی در 16 نفر (25.4%) غیر قابل تشخیص و به طور کلی در 37 نفر از بیماران (58.7%)علی رغم دریافت واکسن در حد محافظت کننده (100 میلی واحد بین المللی در هر میلی لیتر) نبود. پاسخ دهی در زنان 51.5% و در مردان 30% بود.نتیجه گیری: با توجه به خطر هپاتیت B، تکمیل واکسیناسیون و نیز آزمایش کمی جهت تعیین پاسخ آنتی بادی برای بیماران همودیالیزی ضروری است.